doskonalszy kształt Boga i normę etyczną coraz wyższą. Jeszcze krok jeden, a wyłoni się wątpliwość, czy prawda zawarta w Ewangelii jest ostatecznym wyrazem Objawienia Boga w człowieku, czy też, stanowiąc osiągnięcie jak dotąd najdoskonalsze, ustąpi z czasem miejsca sankcji jeszcze doskonalszej i wyobrażeniu Boga tak różnego od chrześcijańskiego, jak Bóg Trójcy Świętej różni się od Zeusa czy Amona. Tęsknoty XIX wieku zwrócone ku nadchodzącej epoce Parakleta to właśnie oczekiwanie nowego Objawienia.<br> Dalsza konsekwencja: jeśli za przedmiot uczuć religijnych uznamy konkretyzację Absolutu, ujrzymy, że w ciągu wieków linia rozwojowa tych uczuć stale i konsekwentnie ulega dematerializacji. Od Absolutu skonkretyzowanego w religiach pierwotnych