lękam, że jesteś wciąż głodna i chora,<br> Że złą otrzymam wieść -<br>I że przyjdziesz zza grobu któregoś wieczora<br> I szepniesz: "Daj mi jeść!''<br><br>I cóż wtedy odpowiem? Nic mówić nie trzeba!...<br> Niech mówi za mnie - Bóg!<br>Siostro! Już w całym świecie nie ma tego chleba,<br> Co by Cię karmić mógł!<br><br>Trumna twoja spoczęła w ciężarowym wozie,<br> Pamiętam nudny wóz.<br>A była niedorzeczność i drwina w tej zgrozie!<br> I był nieludzki mus!<br><br>Bałem się, że Cię żywcem oddamy mogile<br> W złym, letargicznym śnie.<br>I ktoś wtargnął do wozu i rzekł, że się mylę,<br> I uspokoił mnie.<br><br>Czekałem, aż wóz ruszy, by wlec