rozmowę.<br>Na pewno ucieszy go pańska troska o jego zdrowie. A raczej o jego chor obę.<br>- Dlaczego pani mnie obraża?<br>Wzrusza ramionami, uśmiecha się jednym ze swoich przejmująco pięknych, bezmyślnych uśmiechów.<br>- Nie bardzo wiem dlaczego, panie adiunkcie - mówi. - Ale wydało mi się to wskazane.<br>Do widzenia! Proszę o nas pamiętać.<br>Ustępuję z drogi, kłaniam się bez słowa.<br>Jestem za stary, by poddawać się przypływowi gniewu choć o sekundę za długo.<br>Toteż jeszcze zanim Piękna przekroczy próg kościoła, już zaczynam się śmiać. A śmieję się z siebie! Z własnej lekkomyślności, a nawet lenistwa.<br>Powinienem był uważniej zastanowić się nad nieoczekiwaną przemianą żony