i cóż z tego wyszło? Wyciąga się teraz deski z tego parkanu tu i ówdzie, żeby bodaj przez dziury można było popatrzeć to na Van Gogha, to na Matisse'a..."<br>Krytyk się broni, że to była taktyka uzasadniona trudnościami wstępnego okresu bojów o realizm. Ale Malarz mu odpowiada, że właśnie Cézanne, Van Gogh czy Matisse walczyli z "rozkładem świata", a Krytyk na to jedynie: "No tak, ale widzisz, mimo wszystko nie są to przecie malarze, którzy by mogli służyć nam za wzór do naśladowania..."<br>Wnioski ostatnie tej książki to nie tylko delikatne przygotowanie rehabilitacji sztuki Zachodu. Pod uspokajającą nazwą ostatniego rozdziału "Droga do