przede wszystkim pokazać się (i rzeczywiście tak postępować) badaczowi jako chętnie i rzetelnie z nim współpracująca. Z kolei Riecken (1962) uważa, że badani starają się głównie jak najlepiej "wypaść" w danym badaniu, że zależy im na jak najlepszej ocenie własnego "ja". Ciekawą hipotezę na ten temat sformułowali Sigall, Aronson i Van Hoose (1970). Zapoznam z nią teraz Czytelnika.<br><br>Próbowali oni wyjaśnić tendencje, jakimi kierują się osoby badane w eksperymentach psychologicznych. Ich zdaniem, w sytuacji, gdy osoba badana rozpozna (albo jej się wydaje, że rozpoznała) hipotezę badacza, nie będzie przejawiała tendencji do współpracy z nim jeżeli uzna, iż może to zaszkodzić jej