nieodłączna od wolności politycznej.<br>Fascynacja Wiktora Hugo "ludem", związana z wydarzeniami rewolucji lipcowej, dała o sobie znać najmocniej w przedmowie do Hernaniego i w fabule powieści Katedra Notre Dame w Paryżu. Wystawiając Hernaniego dowodził, iż &lt;gap&gt;.<br>Wolność, lud, teatralna publiczność (czyli władanie emocjami ponad 3000 ludzi każdego wieczora, jak pisał de Vigny) - wszystko to tworzyło wspólny obszar pojęć. Fascynacja ludem przenosiła się na fascynację widzem i wprowadzała wizję poety-maga panującego nad duszą tłumu. To zatem, co można byłoby odczytać jako koniunkturalny ukłon w stronę publiczności, było wtedy także odbiciem romantycznego spojrzenia na "lud". Tym "ludem", zależnie od kontekstu, mogła być zarówno