przyszłości, to on, Walczak, daje jej słowo honoru, że jeśli Ewelina i Tadeusz zostawią Zuzię w spokoju, sprawa zostanie odłożona ad acta. <br>- Mam się wyrzec swojej jedynej krewnej - powiedziała z rozpaczą. <br>Walczak pochylił się w jej stronę, poczuła na twarzy jego oddech:<br>- To nie jest pani krewna. To jest Zuzanna Walczak, moja córka. I zrobię wszystko, żeby nikt jej nie skrzywdził. <br>Znowu musiała dokonywać wyboru w sytuacji, kiedy ten wybór nie był możliwy. Gdyby Walczak próbował grozić szantażem jej, nie wahałaby się, nie zrezygnowałaby z walki o Zuzię. Ale chodziło o Tadeusza. To wszystko mogło być prawdą. Tak mało przecież o