Typ tekstu: Książka
Autor: Meissner Krzysztof
Tytuł: Klasyczna teoria pola
Rok: 2002
Autor: Meissner Krzysztof
Tytuł: Klasyczna teoria pola
Rok: 2002
prędkości). Dynamika w tym podejściu dana jest przez równania Hamiltona (pierwszego rzędu w czasie)
Jeżeli tak nie jest, to wskazuje to na istnienie więzów w układzie i wymaga osobnego traktowania.
Zasada wariacyjna, która doprowadza do równań Hamiltona (2.6), to
gdzie a i b są stałymi spełniającymi a + b = 1. Wariacje .qi i .pi traktowane są w tej zasadzie jako niezależne i spełniające warunki brzegowe
2.2. Teoria pola
Po przypomnieniu podstawowych faktów z mechaniki klasycznej, przejdźmy do opisu
teorii pola. Pojęcie pola spotykane jest w mechanice klasycznej wszędzie tam, gdzie opis pojedynczych trajektorii cząstek byłby albo niecelowy, albo niemożliwy. Na
Jeżeli tak nie jest, to wskazuje to na istnienie więzów w układzie i wymaga osobnego traktowania.
Zasada wariacyjna, która doprowadza do równań Hamiltona (2.6), to
gdzie a i b są stałymi spełniającymi a + b = 1. Wariacje .qi i .pi traktowane są w tej zasadzie jako niezależne i spełniające warunki brzegowe
2.2. Teoria pola
Po przypomnieniu podstawowych faktów z mechaniki klasycznej, przejdźmy do opisu
teorii pola. Pojęcie pola spotykane jest w mechanice klasycznej wszędzie tam, gdzie opis pojedynczych trajektorii cząstek byłby albo niecelowy, albo niemożliwy. Na
prędkości). Dynamika w tym podejściu dana jest przez równania Hamiltona (pierwszego rzędu w czasie) <gap><br><page nr=14><br>Jeżeli tak nie jest, to wskazuje to na istnienie więzów w układzie i wymaga osobnego traktowania. <br>Zasada wariacyjna, która doprowadza do równań Hamiltona (2.6), to <br><gap><br>gdzie a i b są stałymi spełniającymi a + b = 1. Wariacje .qi i .pi traktowane są w tej zasadzie jako niezależne i spełniające warunki brzegowe <gap><br><br><tit>2.2. Teoria pola</><br><br>Po przypomnieniu podstawowych faktów z mechaniki klasycznej, przejdźmy do opisu <br>teorii pola. Pojęcie pola spotykane jest w mechanice klasycznej wszędzie tam, gdzie opis pojedynczych trajektorii cząstek byłby albo niecelowy, albo niemożliwy. Na
