Gdy na wieczorach poetyckich wściekła publiczność tupała i pluła wariacko, czuł, że dni smakują mu jak spirytus z sokiem malinowym. Podniecają i oszałamiają. Pamiętał rozróbę w Zakopanem, gdy uciekali zlodowaciałymi ulicami przed policją. Właśnie stoczyli bitwę z nobliwymi miłośnikami poezji o kwiatkach i duszyczkach. Potem upili się do nieprzytomności z Watem i Sternem w jakiejś obskurnej knajpie i szli Krupówkami recytując swe samopalne wiersze. Zdziwieni górale omotani w baranie kożuchy, spoglądali pobłażliwie na zwariowane świszczypały w cienkich paltotkach, ryczące piosenki i wymachujące fantazyjnymi szalikami. Tak, świat był okrągły jak bułeczki. Mieli go pokroić i zjeść.<br>Prawie się udało.<br>Głód rzucał nim