mała<br>lampka i niewiele mógł zobaczyć. Zauważył, że jego<br>współtowarzysze odnoszą się do tego nieznajomego z wielkim<br>szacunkiem. Zwracali się do niego per "panie profesorze".<br> Na spotkanie umówili się na dworcu w następnym dniu<br>o czternastej.<br> Gdy Frączysty przybył na dworzec, zastał już "Profesora"<br>w towarzystwie Piaseckiego, Rogowskiego i jakiejś Węgierki.<br>Żadnych pytań, żadnych rozmów. Piasecki zaraz się pożegnał<br>ze wszystkimi.<br> "Profesor" i kobieta usiedli naprzeciw siebie przy oknie.<br>Frączysty zajął miejsce przy drzwiach. Rogowski, udając<br>niezdecydowanego pasażera, wyszedł na korytarz. Frączysty,<br>siedząc naprzeciw "Profesora", przygląda mu się dobrze.<br>"Twarz dziwnie znajoma"... Profesor wyjmuje lusterko i zupełnie<br>nie po męsku, starannie