trwały ze względu na rozpad .<br> <br> Interpretacja tej prawidłowości jest dość oczywista. Długozasięgowe odpychanie kulombowskie obejmuje wszystkie protony w jądrze. Im cięższe jądro i więcej odpychających się protonów, tym łatwiejszy rozpad (i większa energia rozpadu). Natomiast przy danym Z zwiększająca się liczba neutronów oddziałujących wyłącznie krótkozasięgowymi wiążącymi siłami jądrowymi przeciwdziała rozpadowi .<br> Wiele podobnych przykładów można znaleźć wśród ciężkich nuklidów. W bardzo wielu przypadkach rozpad stanowi jedynie mniej prawdopodobną z dwu możliwości rozpadu rozgałęzionego ( i ).<br> Półempiryczne równanie na energię wiązania tłumaczy, jak widać, jakościowo pewne prawidłowości w energiach rozpadu . Co do ilościowej interpretacji jest ono jednak dużo mniej zadowalające. Wynika to z występowania