1939 roku Witek przedostał się do Słonima, żeby namówić mnie na wyjazd z dziećmi do Wilna. Ja twierdziłem, że nie mogę zostawić matki i chorej ciotki, będących na mej opiece. Pokłóciliśmy się okropnie. Powiedział "przecież i tak cię zamkną i wtedy ich wszystkich zostawisz". Oczywiście miał rację.<br><br>&lt;page nr=169&gt;<br><br> Postanowiliśmy zdecydować po Wigilii. Tylko że akurat tej nocy właśnie po mnie przyszli. Zdążył rzucić mi parę słów: "Dzieci? Zabrać, czy zostawić"? "Zabierz". Miał wtedy zaledwie 26 lat i obarczył się dwojgiem nieletnich dzieci, przechodząc w czasie srogiej zimy "zieloną granicę" na litewską stronę. Chłopiec został z nim i jego matką, córkę przygarnął klasztor