odwróciła ze zdumieniem uświadomiłem sobie, że to przecież moja siostra Marzena!<br>- Cześć Wiesiek - zawołała podbiegając do mnie.<br>- Cześć! - przywitałem ją rozpromieniony ze szczęścia. W jednej chwili cały zły nastrój minął jak ręką odjął. Zauważyłem też, że na przystanku jest także matka i brat. Podszedłem do nich i przywitałem się serdecznie. Witaliśmy się tak jakbyśmy nie widzieli się już z dziesięć lat.<br>- Ojciec nie przyjechał ponieważ musiał przypilnować domu - mówiła mama - szukaliśmy cię na całym placu! Nigdzie nie mogliśmy cię znaleźć!<br>- Przecież ja was też szukałem - wołałem podekscytowany - złaziłem cały plac!<br>- No to mamy dużo szczęścia, że spotkaliśmy się tutaj, na przystanku. Jeszcze