zda się, że wiek cały upłynął! Kalias podźwignął się. Opodal stał gliniany garnek z wodą. Przyczołgał się ostrożnie i zanurzył obie ręce. Nabrał wody w dłonie i zwilżył sobie spieczone wargi, a potem zaczął chciwie pić. Poczuł ulgę. Powoli zaczęła wracać świadomość czyhającego niebezpieczeństwa. Subvilicus na pewno wróci z ludźmi. Wstrząsnął się. Dłużej tu nie pozostanie. Opierając się na kiju, a drugą ręką trzymając się ścian szałasu, podniósł się i stanął. Nogi pod nim drżały i było mu zimno. Przykrył się płaszczem. Do woreczka płóciennego włożył nóż, resztki owczego sera, który dostał na pożegnanie od pasterzy, sól i chleb z przydziału przywiezionego