długo po jego śmierci utrzymał, ale o ile gospodarka państwowa będzie rozrzutna i niedołężna, koniec reżymu musiałby nadejść bardzo szybko.<br>Wreszcie, przy ożywieniu gospodarczym, nacisk opinii w kierunku wzrostu płac zawsze wzrasta. Niedosyt konsumpcyjny jest w Hiszpanii duży, stopa życiowa jaskrawo nie wystarcza, podnoszenie płac jest socjalną i polityczną koniecznością. Wszelako umiar w tej dziedzinie jest szczególnie wskazany. Przykłady Anglii, Francji, obecnie Włoch po kolei w sposób miażdżący wykazały, że żadne państwo nie może wytrzymać generalnej zwyżki płac powyżej 4% rocznie, gdy tylko ta proporcja jest przekroczona, koniunktura staje się inflacyjna i następują zwyżki cen, które niwelują uzyskane podwyżki na papierze