również stwierdzono prostą proporcjonalność między grubością folii a liczbą cząstek rozproszonych pod danym kątem. Stwierdzono również odwrotną proporcjonalność między czwartą potęgą prędkości cząstek a rozproszeniem oraz, nieco później (Chadwick,1920), określono zadowalająco ładunki jąder dla miedzi (29,3 0,5), srebra (46,3 0,7) i platyny (77,4 1).<br> Wyniki doświadczalne okazały się więc zgodne z równaniem Rutherforda i stanowią najważniejsze doświadczalne potwierdzenie jądrowego modelu atomu. W przypadku substancji lekkich i dużej energii cząstek równanie (1.1-1) musiałoby być zastąpione wyrażeniem bardziej skomplikowanym.<br> Jak wspomniano, stosując rutherfordowski wzór na rozpraszanie przy założeniu braku odrzutu jądra, można oznaczać ładunek jądra