różnorodnych kontaktów sąsiedzkich. Różne fragmenty tego samego genetu podlegają różnej sile selekcyjnej. Przystosowanie genetu jest więc wypadkową tych doświadczeń, które są zależne od sposobu połączenia modułów, a więc czy są one ciasno upakowane (np. kępy turzyc i traw) lub tworzą luźne struktury, czy też występują w pewnym oddaleniu od siebie. Wzorzec wzrostu organizmów modułowych można więc rozważać jako sposób zajęcia przestrzeni, determinujący czas i zakres czerpania zasobów środowiska.<br>Efektywność wykorzystania zasobów przez organizmy modułowe zależy od liczby i rozmieszczenia modułów. Wciąż dyskutuje się, jaki typ rozgałęzień pozwala najlepiej korzystać z zasobów środowiska i wygrywać konkurencję z sąsiadami o światło, wodę i