okolicznością łagodzącą.<br><br>Prawo karne ustanowione przez Ludwika XIV w 1670 roku regulowało kwestię pośmiertnego karania samobójców bardzo szczegółowo: ciało trzeba było ciągnąć na powrozie po ulicach miasta, następnie powiesić lub wyrzucić na śmietnisko. Dobra należało konfiskowć. Szlachcie niszczono pałace i wycinano drzewa.<br><br>W Anglii w myśl królewskiego prawa kanonicznego z X wieku zaliczano samobójców do tej samej kategorii przestępców co złodziei, przestępców i kryminalistów. Aż do 1823 roku wbite na pal ciało samobójcy włóczono głównym traktem. Człowieka, który pozbawił się życia, uważany był za przestępcę i zdrajcę (felo de se), jego zwłoki podlegały zatem pośmiertnej egzekucji, a doczesne dobra - konfiskacie.<br><br>W