XVI w., m.in. w Ferrarze, Urbino, Rzymie. Ciekliński, który w podróżach poselskich zawadził o Włochy, mógł znać taki typ sceny. Znał go zresztą na pewno Zamoyski.<br>Spolonizował Ciekliński miejsce akcji, postaci i realia. I tak przez wiele dziesięcioleci będą pisać polscy komediopisarze (przede wszystkim komediopisarze oświecenia, czego najlepszym przykładem Zabłocki), zachowując z oryginału tylko "plantę i intrygę". Zasada polonizowania jest tu deklaracją ciągłości kultury i prawa do oryginalnego przetwarzania tradycji. Filemon z Aten (ok. 361-263 p.n.e.) był autorem około stu komedii, z których tylko dwie zachowały się właśnie w przeróbce Plauta: obok Kupca (Emporos, Mercator) wziął Plaut