jeden adresowany był z uniwersytetu. To było to! Nawet nie potrzebowała pomocy archiwariusza, choć jej znajomość niemieckiego była bardzo skromna, żeby przetłumaczyć list. Wiedziała, że znalazła, czego szukała. Nie pytała też, czy może wziąć list z akt. Jaki urzędnik krakowski zgodzi się na zdekompletowanie ich bez pozwolenia przynajmniej z Wiednia? Zachachmęciła po prostu list do torebki - komu może być potrzebna informacja o "bót. mleka" albo "bohenku hleba" wydanego czy pobranego przez nieistniejący sklep, w nieistniejącym czasie - usprawiedliwiała się. Podziękowała i z poczuciem triumfu wróciła do domu. <br>W parę dni po naszym wyjeździe pan Grzesio wywiązał się z podjętego zadania i dostarczył