zrobię gest, którym ostatecznie zaczyna się film. Ekipa była skonsternowana, Wajda się zgodził. W momencie, kiedy zginałam rękę w łokciu i całowałam pięść, wiedziałam już, kim jestem: muszę walczyć sama przeciwko wszystkim.<br>Kręciliśmy dalej. Ekipa była przerażona. Ktoś przy mnie powiedział: gdzie Wajda ma oczy? Nie rozumiałam, o co chodzi. Zachowywałam się przecież naturalnie, jak wiele dziewczyn i chłopaków, moich przyjaciół. Jem bułkę w muzeum, bo jestem głodna, siedzę w montażowni z podciągniętymi nogami, bo tak jest wygodnie, kiedy zmęczy mnie oglądanie taśm, zasypiam. Wajdę i Edwarda, który był w "Człowieku z marmuru" operatorem, moje zachowanie zaczęło ogromnie bawić. Próbowali wymyślać reakcje