posiada on jakąś tajemnicę. Ale skoro nie chciał jej nam wyjawić, nie mamy prawa zatrzymywać go siłą. To wszystko, co mam panu do powiedzenia.<br>To mówiąc otworzyłem drzwi wehikułu, dając mu wyraźnie do zrozumienia, że mam dosyć tej rozmowy i zamierzam wracać do obozu.<br>- A ja go dogonię - warknął Fryderyk.. Zacisnął usta i zasiadł za kierownicą forda.<br>- Pani Zenobio - rzekł uprzejmie - proszę o zaopiekowanie się moim namiotem. Podała mi pani swój adres. Wracając z Jugosławii odwiedzę panią w Warszawie i odbiorę namiot. Ja także mam dosyć towarzystwa ludzi, którzy wykazują tak wielką tępotę. Myślałem, że rozwiążemy ciekawą zagadkę kryminalną. Ale skoro