się go.<br>Bardzo wysoki, gruby ponury mur. Próbuję się przedostać po konarach, po drzewach. Przechodzę.<br>Duża niebiesko-biała. Stara. Prosta. Z grubej porcelany. Zabieram ją.<br>Duże jezioro z czarną, mętną, głęboką wodą, której się boję. Z roślinami, które mnie mogą złapać za nogę. Nie chcę do niej wchodzić. Uciekam.<br><br>&lt;tit&gt;Zbyszek Zamachowski&lt;/&gt;<br><br>Jesienny zmierzch. Bardzo lubię ten las.<br>Wzgórek łatwy do pokonania. Ciekawi mnie, co jest za wzgórkiem.<br>Filiżanka z kredensu mojej babci. Nie jest to subtelność miśnieńska. Fajans. Ulubiony zapach cudownie parzonej kawy zbożowej. Znajduję ją pełną kawy, oczywiście. Wypijam z radością i zostawiam dla innych.<br>Płytka rzeczka. Zdejmuję buty i