i Łukasz klęczeli przy marynarzu, którego uderzyła łódź. Miał połamane <br>obie ręce i kilka żeber. Łukaszowi udało się pierwszej nocy zestawić kości i <br>obandażować nieszczęśliwego. Ale każdy podrzut sprawiał mu okropny ból. Na zmianę <br>czuwali nad leżącym, podtrzymywali go. Gdy zaczął wołać o wodę, Arystarch poszedł <br>na pokład do beczki. Zbiornik miał jednak rozbitą pokrywę i był zalany słoną <br>wodą. Nie chcąc wracać z próżnymi rękoma, Arystarch zdecydował się poszukać <br>wody w zatopionej kuchni. Paweł i Łukasz pozostali przy rannym, myśląc z niepokojem <br>o czołgającym się po rozbujanym pokładzie towarzyszu. W głębi, w mroku krzyczał <br>Juliusz:<br> - Pawle! Pawle! Gdzie jesteś?<br><br> - Czego