a czasami nawet laurka. Na to nie wolno jej było przystać. Inni się z tym godzili, ona nie mogła. Więc świetnie się stało, że odeszła z "Polityki", mimo że tam można było mówić o prawdziwym dziennikarstwie. To było naprawdę dobre pismo. Tym gorzej... <br>Wiele radości przynosiły jej kontakty z Zuzanną. Zbliżyły się bardzo, odkąd Ewelina wróciła do Warszawy. Zuzia tak bardzo się zmieniła, wydoroślała. To już nie była ta dziewczynka, którą spotkała wtedy na ulicy, to już był dorosły człowiek. Mogły rozmawiać o wszystkim. Po powrocie z Paryża bratanica przybiegła do niej rozgorączkowana, opowiedziała jej o spotkaniu z tym chłopcem, który