prawo &lt;dialect&gt;wskos&lt;/&gt; od nas. Myśmy przez chwile jeszcze spali, &lt;dialect&gt;poczem&lt;/&gt; rzekłem do Zdyba: "Pójdziemy". Jak automat ruszył się z miejsca i poszliśmy, we dwóch liną związani. Skierowałem się na lewo &lt;dialect&gt;wskos&lt;/&gt; pozostawiwszy przeciwległy kierunek Klimkowi. Doszliśmy do płytkiej, ze 40 metrów mającej rynny, która stromo prowadziła na żebro boczne. Tu Zdyb zwrócił się do mnie: "Nie mogę dalej, sił już nie mam". Powiedział to Zdyb, człowiek żylasty i suchy, niezmożony dotąd na wyprawach i wycieczkach &lt;dialect&gt;żadnemi&lt;/&gt; trudami.<br> W tej chwili Zaruski zawrócił wyprawę, Klimek Bachleda poszedł dalej i zginął chcąc ratować rannego taternika, którego przejmujące jęki słychać było w ścianie. Do