sprzedawców. Wyjrzałem przez okno. Pod bramą domu stał wózek z pomidorami i zieleniną, jezdnią nadciągał osiołek obładowany koszami brzoskwiń, dalej węglarz pchał taczkę z czarnymi bryłami połyskującymi w słańcu i smolakami na podpałkę, które skrzyły się żywicą. Zgiełk był duży. Poszczególnych nawoływań nie wyróżniałem. Widziałem tylko rozwrzeszczane usta, bardzo otwarte. Zewsząd kolor do ostatecznych granic nasilony światłem. Kolor, jeden krzyk, żar.<br>Do łazienki przejście miałem przez jadalnię. Kiedy z niej wracałem, ujrzałem, że miejsoe wczoraj puste zajmuje pan siwawy, w wielkich rogowych okularach, pogrążony w lekturze dziennika o większym formacie niż nasze. Nie wiedziałem, kto to, ani czy to Połak, czy