ramionami i oglądając się za siebie na drzwi od izby,<br>mówi z przejęciem:<br> - Co tam radio. Gorzej, że my przez tego Kargula bezlitośnie przepaść<br>możemy.<br> Patrzy przez okno kuchni na podwórze sąsiadów. Właśnie w tej chwili<br>zwalisty Kargul w białej koszuli posypuje z wiadra żółciutkim piaskiem,<br>jakby szykował się na Zielone Świątki, a nie na wizytę swego<br>śmiertelnego wroga.<br> - To ojciec nic nie napisał stryjowi o Kargulach?<br> - Taż czy on durny, czy jak? - Marynia wzrusza ramionami nad<br>naiwnością syna. Paweł kręci głową, jakby nie mogąc się pogodzić z tym,<br>że nie tylko radio kłamie, ale także i własna rodzina.<br> - Znaczy, że stryjo