skręciła w naszą stronę, ale poszła najkrótszą drogą do śródmieścia. Kłopotowski wyszedł zza budki i nie miał trudnego zadania, bo Irena ani razu się nie obejrzała. Dla pewności szedł tuż przy ścianach domów. Nie mogłem tu nic poradzić. Gdybym podbiegł do Ireny i uprzedził ją, byłbym spalony jako jej agent. Zresztą ta sytuacja była dość zabawna, bo tylko ja ogarniałem całokształt położenia.<br>W ten sposób weszliśmy w małą uliczkę, której nazwy już nawet nie pamiętam, pełną sklepów z konfekcją i galanterią. Irena zwolniła kroku, a Kłopotowski wszedł do bramy i obserwował ją przez ażurowe odrzwia. Przed jednym ze sklepów Irena przystanęła