odrzekła lekko, ale serce jej biło mocno. Jej serce jakby się przebudziło, czuła je tak boleśnie... <br>- No to przynajmniej wykorzystajmy tę ostatnią szansę, jaką nam ofiarował. Zaprowadzę cię w takie jedno miejsce, gdzie na pewno nie byłaś, bo nie leży ono na szlaku turystycznym... Chodź - pociągnął ją za rękę i Zuzanna za nim poszła, zapominając, że bolą ją nogi. <br>Cały czas trzymał ją za rękę. Czuła ciepło jego lekko spoconej dłoni i napawało ją to jakimś szaleńczym szczęściem. Wyjechał, myślała w oszołomieniu, dlatego nie spotkałam go ani razu w Janowie... ale spotkałam go teraz... i należę do niego całą sobą, całym