spusty... Z kawiarń wymykały się chyłkiem skulone postacie... Gasnęły światła i pustoszały chodniki...<br>Teraz jakiś inny, ostry i jednostajnie grzmiący łoskot dudnił od Jerozolimskiej drogi: gniewny, warczący łoskot bębna... Jakieś krzyki gromkie, podjudzające... jakiś hałas i tupot, coraz bliższy - Ujrzał Kazimierz nagle kolumnę cieniów jakby z bruku wyrastającą pośrodku ulicy... Zwartą, bagnetami najeżoną, od których, zda się, nieco blasku spłynęło na ten bruk błotnisty...<br>Grzmot bębna dudnił ostro, okropnie - To było na rogu Ordynackiej. Stał Kazimierz pod drewnianym słupem latarni i zdumionymi oczyma widział tę twardo maszerującą kolumnę -- Szkoła podchorążych - szepnął w najwyższym podziwie.<br>Jakoż szkoła podchorążych maszerowała Nowym Światem.<br>Obnażona