przemytniczymi, górskimi i pustynnymi szlakami przez ziemie wolnych plemion pasztuńskich, nieuznających żadnych granic i władzy zwierzchniej, na bazary Kwetty i Peszawaru. <br>W Kabulu trwała już w najlepsze wojna, a według handlowych faktur do pozbawionego prądu miasta sprowadzano ośmiokrotnie więcej niż przed wojną lodówek i telewizorów i aż dwudziestodwukrotnie więcej klimatyzatorów. Życzliwość i lojalność gubernatora Abdula Kadira przejawiała się w tym, że trzymał straż przy drodze wiodącej przez jego ziemie do Kabulu i baczył, by ten najważniejszy dla stolicy szlak handlowy, potrzebny jej jak powietrze, był dla niej otwarty.<br>Raz jeden pokój między Kabulem i Dżalalabadem został zagrożony. Oto niedbający o polityczną