straszne!<br>STASIEK przybiera pozycję patetyczną, wznosi kariatydowo prawą rękę i podtrzymując nią wyimaginowaną trumnę, rusza, podśpiewując do rytmu Taaaaam-tam-tam-taaaaa... taaaaam-tam...taaaaam... Pani dobrodzika rozumie? Honor nie pozwala nosić inaczej. Nieboszczyk jest królem. I należy mu zagwarantować idealną poziomość. Przecież... zwykły talerz rosołu niesiemy na stół ostrożnie - a cóż dopiero...<br>MATKA Stani... pan pięknie to przedstawił...<br>STASIEK nalewa sobie, wychyla duszkiem i skanduje Mur-marmur, es-dur, a na dupe klapka!<br>MATKA zamyślona Stani... ja bym chętnie... ja bym chciała... żeby, jak przyjdzie co do czego... żeby pan mnie niósł. Pan to robi tak solidnie.<br>STASIEK przypada do rąk MATKI