bliższego niż ona; niż Lenka. Nie wymaga tłumaczenia, że ja mimo upływu lat i rozłąki nadal stawiam ją na piedestale, bom nie pierwszy i nie ostatni; wystarczy sięgnąć do literatury. Ale dlaczego ona nie zapomniała tam w Stanach i patrzy na mnie, i mówi do mnie, jakbyśmy widzieli się wczoraj; a nadto u niej ten czas nawet trudno nazwać rozłąką, bo - właściwie z kim? Z jednym z kilkudziesięciu facetów, z którymi spała, z jakimś kumplem, co pomieszkiwał tam na Batorego; nawet n a s z ą jesienią i zimą miałem wrażenie, żem niewiele jej bliższy niż pani Adzie, ajentce "Sułtanki", a jednak