na trzydzieści dziewic-regentek i pociągał nosem płynące od nich zapachy. Jego Królewska Mość wolałby, żeby cała ta rzecz odbyła się bez niepotrzebnych ceremonii, bez chórów i zapachowych dekoracji. Jego Królewska Mość miałby ochotę przysłuchać się bliżej &lt;orig&gt;eszkom&lt;/&gt; dźwięków rzuconych na Regentki, tę tu pogłaskać po antence, tamtą uszczypnąć w &lt;orig&gt;abdomen&lt;/&gt;. Lecz gdy nagle zabrzmiała Trzecia Pieśń Sześciostopej Bogini Historii, Jego Królewska Mość spoważniał nagle. Trzecia Pieśń bowiem była ostatnią minorową pieśnią Bogini Historii; po niej następowały trzy pieśni utrzymane w majorze i Król przypomniał sobie nie bez wstydu, że nie złożył jeszcze kondolencji Jej Królewskiej Mości.<br> Przybrawszy zatroskany zapach, zaczął