Bull, Carnein, 1970). Istotną rolę sublimacji stwierdzono na stacji "Mizuho" (Antarktyda Wschodnia). Sublimacja dominuje w lecie (od września do kwietnia) i wynosi rocznie 5,4 g/cm, przy akumulacji netto 5,8 g/cm (Fujii, Kusunoki, 1982). J.H. Mercer (1971) opisał niewielkie lodowce w Górach Transantarktycznych, gdzie o całości ablacji decyduje sublimacja. Innymi obszarami o istotnej roli sublimacji i parowania są wysokie góry w rejonach suchych i podzwrotnikowych (Lliboutry, 1964; Beaty, 1975; Hastenrath, 1978). Zaznacza się wyraźnie rola wysokości: sublimacja rośnie wraz z nią.<br>Topnienie na kontakcie z wodą morską. W przypadku lodowców szelfowych oraz innych lodowców uchodzących do morza