stanowi rodzaj niespecyficznego zachowania pracownika, alternatywnego wobec innych form zachowań. Oznacza to, że w procesie przystosowania pracownika w środowisku pracy ta same czynniki mogą spowodować przypadek absencji chorobowej, ale mogą one znaleźć swój wyraz również w innych formach zachowania. Ponadto podkreśla się tutaj wyraźnie, że do zespołu czynników determinujących powstanie absencji jednostkowej należą i te, które swym zasięgiem wykraczają poza bramy zakładu pracy. <br> Poprzez wyodrębnienie poszczególnych układów uczestnictwa można, po udoskonaleniu niniejszej koncepcji, przystąpić do systemowego badania fenomenu absencji chorobowej. Pierwsza korzyść polega tu na pogrupowaniu czynników absencji w taki sposób, że są one zbliżone do siebie pod względem treści bardziej