postawić tej koncepcji, jest to, iż uwypukla ona jedną tylko funkcję symbolicznego wyposażenia człowieka, a mianowicie jego funkcję poznawczą. Związane jest to wyraźnie z neokantowskimi wątkami w twórczości Lévi-Straussa. Podobne poglądy zdają się wyznawać także E. Cassirer i S. Langer. Tymczasem człowiek, traktowany jedynie jako podmiot poznania, jest tworem abstrakcyjnym, nie istniejącym w społecznej rzeczywistości. Pozostając na poziomie oderwanej jednostki ludzkiej nie sposób wytłumaczyć pojawienie się języka i myślenia (świadomości). Wydaje się bowiem, że pierwotną funkcją języka była komunikacja między członkami społeczeństwa (przede wszystkim w trakcie pracy produkcyjnej); tylko w aktach komunikacji mogło dojść stopniowo do wyłonienia się skomplikowanego aparatu