teściów lub zbudować własną chatę.<br>Śmierci, ogłaszanej w osadzie przez obwoływacza, towarzyszyły przyciągające powszechną uwagę ceremonie rytualne. Członkowie rodziny zmarłego uczestniczyli w całonocnym czuwaniu. Specjalny mistrz uroczystości kierował organizacją pogrzebu, którego miejscem było wzgórze sąsiadujące z osadą. Zwłoki umieszczano w grobie zwrócone twarzą na zachód i najczęściej w pozycji leżącej, aczkolwiek ludzie zasłużeni dla plemienia byli wyróżniani pozycją siedzącą. Zmarły ubierany był w swoją najleszą odzież i spowijany w zwoje kory lub w maty oraz wyposażany w niektóre przedmioty, zwłaszcza zaś w żwyność i wodę. Na grobie rozpraszano szczypty tytoniu, żeby pozyskać przychylność duszy zmarłego i zapewnić sobie przedłużenie własnego życia