szacie" i stamtąd, stojąc na ściętym pniu drzewa (conscedens truncum arboris), przemawiał również Buto. Ów pień wydaje się odpowiednikiem "stopnia wiecowego" na szczecińskim placu, skąd mówił do tłumu święty Otton, a następnie pogański kapłan.<br>Zbulwersowani mową Lebuina, ustawieni w krąg uczestnicy saskiego wiecu podbiegli do znajdującego się tuż obok ogrodzenia (ad vicinam saepem), aby wyrwać z niego pale, następnie znów się odwrócili i pobiegli na środek placu otaczając Lebuina (reversi giraverunt eum). Z opisu tego zdaje się wynikać, że podczas obrad, gdy stali w kręgu zwróceni twarzami ku środkowi placu, uczestnicy zgromadzenia mieli za plecami jakąś palisadę. Miejsce wiecowe wyglądało zatem