4. Instytucjonalne rodzaje patologii społecznej spowodowane dysfunkcją władzy ustawodawczej (nieadekwatność uregulowań prawnych do potrzeb gospodarczych i społecznych, niska jakość aktów prawnych) i wykonawczej (niekompetencja, partykularyzm, prywata).<br><br>Badania empiryczne patologii społecznej potwierdzają formułowane (przez powoływanych autorów) prawidłowości dotyczące źródeł narastania zjawisk dezorganizujących społeczeństwo w okresie jego szybkiej zmiany. Teoria dezorganizacji jest adekwatna do analizy procesów dezadaptacji społeczeństwa towarzyszącym szybkim transformacjom systemowym krajów europejskich. Zarówno tym powojennym, zapoczątkowanych u schyłku lat czterdziestych i pięćdziesiątych, jak i o pół wieku późniejszym, które przyniosły ustrojowe i gospodarcze przemiany w społeczeństwach postkomunistycznych. Empiryczne, ogólnopolskie i reprezentatywne badania zjawiska wskazują na współzależność dwóch zjawisk: rozwoju ekonomiczno-społecznego