per manus). Był to obrzęd przedchrześcijański, który jednak po chrystianizacji praktykowano nadal obok ślubu w kościele, a nawet uważano za nieodzowny warunek legalności małżeństwa. Synów z prawego łoża w dwunastowiecznych prawach norweskich określano jako tych, "których matka została kupiona za mund" [za cenę mundu], a syn nieślubny mógł przez rytuał adopcji stać się pełnoprawnym spadkobiercą " jakby jego matka była kupiona za mund" (mundi keypt). <br> Pozwala to zrozumieć lepiej sformułowania karolińskiego Prawa Sasów przedstawiające zaślubiny niczym akt kupna-sprzedaży: "Ten, kto chce poślubić wdowę, ma zaoferować jej opiekunowi cenę jej kupna" (offerat tutori pretium emptionis eius); "kto porwie kobietę zaręczoną z innym