zdefiniować, to tylko dlatego, że wpierw jest on niczym. Człowiek dopiero będzie, a będzie takim, jakim siebie uczyni</>. Jak w Kartezjańskim Bogu, tak w Sartre'owskim człowieku wolność jest źródłem bytu. Ale porównanie z Kartezjuszem jest tylko częściowo słuszne. Bo u Kartezjusza głównym przejawem nieskończonej wolności Boga jest nie negacja, lecz afirmacja. Bóg Kartezjusza to dobroć, która mówi "tak" i gwarantuje człowiekowi poznanie prawdy. Nie znaczy to jednak, by poza koncepcją Sartre'a nie można się było domyślać inspiracji teologicznej. Trzeba jej jednak szukać gdzie indziej, nie u Kartezjusza. W słynnej rozmowie Fausta z Mefistofelesem u Goethego Mefisto przedstawia siebie jako "siłę, która