przejawom. Propaganda komunistyczna w sposób dowolny przypisywała cechy faszyzmu wszystkim partiom i orientacjom politycznym, które odcinały się od radykalnej lewicy.<br><br>Nieznajomość realiów radzieckich powodowała w niektórych środowiskach wiarę w szczerość atrakcyjnych haseł rozpowszechnianych przez polskich komunistów.<br>Niemniej jednak zdecydowana większość społeczeństwa II Rzeczypospolitej widziała w partii komunistycznej przede wszystkim obcą agenturę - narzędzie w rękach Stalina, służące jego imperialnej, czyli zaborczej, polityce. O bezwzględności i zmienności tej polityki świadczyły czystki w szeregach Komunistycznej Partii Polski z końca lat trzydziestych. W 1938 r. Komintern, a faktycznie Stalin, rozwiązał KPP, a jej przywódcy i wybitniejsi działacze - wezwani do Moskwy - zostali straceni.<br><br>Front Morges. Sporym