resonat vox congratulationis, sicut semper solet in tempore episcopalis electionis)26. Nie były to już czasy plemienne, więc książę zlekceważył głos ludu, co zresztą spowodowało poważne zaburzenia w państwie. Szemranie tłumu nie miało już mocy stanowiącej, wciąż jednak pozostawało tradycyjną formą wiecowej dezaprobaty, podobnie jak potrząsanie włóczniami było równoznaczne z akceptacją decyzji.<br>Ani potrząsanie orężem, ani chóralny pomruk nie dawały możliwości policzenia głosów. Nikt zresztą nie zamierzał ich liczyć. Nie było to głosowanie, lecz aklamacja. W ten sposób wypowiadał się raczej ogół niż jednostki. Uważano, że lud jest z natury jednej myśli, którą okazuje w akcie zbiorowej ekspresji. Jeżeli jednak dochodziło