je do wiedzy o sobie, a jednocześnie coś trwa dla niego i forma trwania "poza" owym "dla niego" oddala je od wiedzy o sobie, wiedzy, która buduje się przecież przede wszystkim w obcowaniu ze światem zewnętrznym. Oddalenie i bliskość w tym samym "teraz" są mu równie właściwie. Raz jeszcze uderza aksjologiczna treść owego Ja. Bo bliskość i oddalenie są sposobami pojawiania się wobec świadomości także każdej innej wartości.<br><br>II<br><br>Ja aksjologiczne... Wyczuwalne w cieniu każdego przedmiotowo skierowanego czucia, współdoznawane w każdym doznaniu jako właśnie czegoś doznające, współprzeżywane w przeżywaniu radości, smutku, aktu decyzji skierowanej na świat. Ja, którego sposobem istnienia jest