faktycznie raz po raz "w &lt;orig&gt;papirach&lt;/&gt; grzebie" i przytacza dzieła a to Samuela Olinera, a to Zygmunta Baumana, a to Jamesa Giliagana, a to Ervinga Goffmana, a to Gunnara Myrdala, a to Elaine Scarry, wymienia Browninga, Goldhagena, Dostojewskiego, Orwella, Klemperera, Zimbardo, Milgrama itd. Niesłychanie łatwo jest w takim kontekście wszcząć aksjologiczny raban, że niby gdzie wymienione dzieła, a gdzie wojenna rzeczywistość, gdzie myśli uczonych, a gdzie myśli torturujących i torturowanych, gdzie głowy teoretyków rzeczywistości, a gdzie głowy Rumsfelda czy Busha.<br><br>Gdzie? Daleko. Bardzo daleko i nie ma co kwestionować tej odległości, nie ma co ironicznie sugerować, że amerykańskim żołnierzom, ich przywódcom