Benza. Wysiadam z niego i wracam na chwilę tam, gdzie mogę jeszcze zastać i pożegnać zastygłe, niczym w filmowej stop klatce, wszystko, co wydarzyło się tam pomyślnego, pogodnego i niespecjalnie ważnego - "everything that's light and gay" - jak śpiewa Billy Holiday w ulubionej mojej piosence. <br> Idę kwitnącą już teraz czereśniową aleją, ale kiedy mijam wracającego właśnie z Wiednia brata z walizeczką, gałęzie jej są <br> już ciężkie od nabrzmiałych sokiem owoców, nad którymi zawisła w powietrzu gromada szpaków. A kiedy wchodzę bramą na dziedziniec, zalany sierpniowym słońcem, ojciec w nieskazitelnym garniturze z tropiku trwa pochylony nad słomką, którą za chwilę podniesie, by nie kalała