kierując się na wschód lub prawie na wschód. Dotychczas bowiem na wschód posuwaliśmy się tylko w buńczucznych komunikatach magnetofonowych: "Nord" w drodze na wschód, "Nord" w drodze na wschód... A juści!<br> Ale teraz to się nam udaje. Lecimy jak na skrzydłach, tnąc kłęby mgły po omacku, na ślepo, w jakimś alegorycznym obrazie zapamiętania. "Ślepy pęd" czy "Na oślep" zatytułowałbym taki obraz.<br> Dziwne, dziwne, niepojęte. Cztery doby mgły super. Mgły, której nie rozgonił nawet kolejny sztorm. Jak wielki obszar zalega ona? Czy może jest to tylko coś lokalnego wraz z czym "Nord" nierozłącznie przesuwa się w "dance macabre" tańczonym w rytmie kaprysu