przedstawiała elfkę siedzącą na podkurczonych nogach na bazaltowej płycie. Elfka odwracała głowę, jak gdyby zaalarmowana szmerem zbliżających się kroków. Była zupełnie naga. Biały i wygładzony do mlecznego blasku marmur sprawiał, że wręcz czuło się emanujące z posągu ciepło.<br>Avallac'h zatrzymał się i oparł o jedną z kolumn, wytyczających drogę wśród alei posągów.<br>- Po raz drugi - odezwał się cicho - błyskotliwie mnie rozszyfrowałeś, Geralcie. Tak, miałeś rację, bizonie malowidło na skale to był kamuflaż. Mający zniechęcić do rozkuwania i przebijania ściany. Mający uchronić to wszystko tutaj przed grabieżą i dewastacją. Każda rasa, elfia również, ma prawo do korzeni. To, co widzisz, to są